” เหตุเกิดจากความเหงา ที่ทำให้เราได้พบกัน ต้นเหตุมันเป็นที่ฉัน ที่สำคัญตัวเองมากไป เมื่อเธอจะจากกันแล้ว ฉันควรจะทำเช่นไร ควรยอมให้เธอจากไป… หรือรั้งเธอไว้ ไม่ให้ทิ้งกัน “ #เพ้อ การที่จะได้พบและรักใครคนนึงมันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เพราะไม่เคยเห็นใครพูดว่า ฉันหลงรักเค้าโดยบังเอิญ หรือว่า ฉันบังเอิญไปรักกับคนนี้แล้ว มันคงเป็นเรื่องของความตั้งใจที่อยากจะสานสัมพันธ์กับคนนั้นๆ ตอนที่หลงรักเราไม่เคยคิดหรือเผื่อใจไว้หรอกว่าวันนึงเราอาจจะต้องจากกัน หากเรารู้ล่วงหน้าได้แบบนั้นคงจะตักตวงช่วงเวลาที่มีความสุขให้มากที่สุด และคงทำทุกวิถีทางเพื่อจะรักษาความรักหรือชีวิตคู่นั้นเอาไว้ บางครั้งก็น้อยใจว่าทำไม พรหม ลิขิตให้เราเจอกันแล้ว แต่ทำไมไม่ให้เราได้อยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่า ในเมื่อคนนึงเลือกที่จะเดินจากไป อีกคนก็ต้องอยู่ให้ได้. มันอาจจะยากสักหน่อยที่จะต้องปรับตัวเอง แต่เชื่อเถอะ เวลาจะช่วยเยียวยาทุกสิ่งให้กลับดีขึ้นมา ก่อนที่จะได้รู้จักกัน เราก็อยู่คนเดียวมาก่อน และถ้าในวันนี้จะต้องอยู่คนเดียวเหมือนเดิม ทำไมจะอยู่ไม่ได้ เราแค่ใช้เวลา ค่อยๆอยู่ให้ชินอยู่ให้เป็น